Como era de esperar, participar no cartaz do Trece Roeis Fest foi un agasallo. Aínda son poucos os festivais de música (que moven masivamente a xente) que engaden poesía. Neste senso, foi un pracer participar, mais tamén foi a presencia do risco. E ese risco é marabilloso cando se enche de persoas debaixo das sombras das árbores. Por todo iso e por presentarme a Daniel Asorey, moitas grazas.
A continuación, deixo algunhas fotos (pode que suba máis segundo me vaian chegando de persoas do público) tiradas pola organización do festival e por público que había.
Moitas grazas! David, Miguel, Daniel, Guillermo, Jorge, Tania, Rubén, Paula…, até xa!
Clara Vidal 