No ano 2016 (pode que antes), escribín un poema non sei onde e non sei para que evento, que despois perdín. Hoxe, recupereino grazas a unha amiga escritora que me dixo que este texto lle acompaña sempre, porque me coñeceu mentres o recitaba e porque lle gustou moito.
Por todas estas cousas, decidín rescatalo e compartilo tamén con vós. O texto é vello, mais a temática non caduca.
Podedes lelo premendo aquí ou sobre o seguinte título.
Clara Vidal 